0. Nowy...

Pamiętaj kim jesteś. Nigdy nie zapominaj gdzie jest twoje miejsce.- Cichy głos w mojej głowie. Co mam robić gdy nie mam nikogo.  Co mam robić gdy jestem sam. Kim jestem nie wiem sam. 

                                         ********

Kolejny nudny dzień. Czy to wszystko musi być takie denerwujące???? Szłem właśnie w kierunku szkoły.  Tak bardzo nie chciało mi się tam iść.  Ale nie oczywiście...  Ojciec jak zwykle ze swoim tekstem. Musisz się uczyć, musisz być jak najlepszy.  Musisz w przyszłości zarabiać tyle by utrzymać swoją rodzinę.  No i oczywiście mnie i mamę...
A właśnie nazywam się Taki ,  Taki Miku. Jestem uczniem liceum numer 6 w Tokio. Co mogę o sobie więcej opowiedzieć.  Mam 18 lat,  długie do ramion blond włosy,  swobodnie opadające mi na twarz.  Jestem dość niski jak na chłopaka w swoim wieku.  Mam niebieskie oczy.  No i oczywiście jestem najmniej lubianym chłopakiem w szkole.   To wszystko dlatego że nie jestem w niczym dobry.  Z każdych przedmiotów mam takie oceny by zdać.  Nie uważam by lepsze były mi potrzebne.  Mój tata pracuje jako cieśla a mama jako bibliotekarka .  Jak się domyślacie nie ma z tego zbyt dużych pieniędzy.  Dlatego mieszkamy w dwupokojowym mieszkaniu na obrzeżach miasta.  Znaczy mieszka nas tam piątka.  Ja,  mama,  tata, i dwóch moich braci,  Adones i Sokrates. Niestety muszą mieszkać w moim pokoju.  Obaj są młodsi ode mnie o 10 lat.  Co za tym idzie o wiele głupsi i glosniejsi ode mnie. Dobra dosyć o mnie.  Opowiem wam trochę o mojej szkole. Jest to stary budynek z 1908. Liceum ma zadanie wykształcić nowe pokolenie tzw: ludzi pracy.  Czyli zwykłych roboli. Takich jak mój ojciec.  W szkole uczy się dwa tysiące uczniów.  Nic dziwnego że nauczyciele mylą imiona i nazwiska.  Nauczanie w tym motłochu jest wbrew pozorom na dość wysokim poziomie.  Zaczynam podejrzewać że większość rodziców tak samo jak mój ojciec robi dzieciom codziennie wykład,  o tym że muszą być najlepsi. 
                                         ********

Z moich rozmyślań wyrwała mnie jedna z dwóch osób w szkole,  które mnie lubią.  Był to Tsunami.  Chłopak mojego wzrostu.  Był nawet do mnie podobny.  Nie licząc tego że nie miał nigdzie włosów. Dosłownie nigdzie.  Zatrzymałem się i popatrzyłem przyjacielowi prosto w oczy
- Elo Taki co u ciebie???- Spytał wesoło. Popatrzyłem na niego i wypuściłem powietrze z ust. 
- Nic Tsu- Zaczęliśmy iść w stronę szkoły która nawiasem mówiąc była 60 metrów od nas. 
- Słyszałeś nowiny??? - Głos  Tsu nagle zmienił się na bardzo poważny. 
- Jakie?? - Spytałem od niechcenia. 
- Do szkoły zacznie uczęszczać jakiś nowy.  Podobno strasznie bogaty.  I nie zgadniesz do jakiej klasy będzie chodził... -  Nie dokończył bo w budynku zadzwonił dzwonek.  Popatrzyłem na niego a on na mnie.  Równocześnie wystartowaliśmy w stronę szkoły.
W klasie nie było jeszcze nauczyciela.  Nasze szczęście.  Zajęliśmy swoje miejsca i dokładnie w chwili gdy mój tyłek  dotknął krzesła do sali weszła kobieta rodem wyjęte z Harrego Pottera.  Nie miała tylko kapelusza.  Za nią szedł wysoki chłopak o czarnych włosach. Ubrany nie w mundurek szkolny a w czarne spodnie tego samego koloru marynarkę i koszule.  Na oczach miał czarne okulary. Moja pierwsza myśl była taka że  ten facet urwał się  z Facetów w czerni.
- Dzień dobry klaso. -  Powiedziała nauczycielka bystrymi oczami wodząc po klasie.  Wszyscy uczniowie łącznie ze mną w stali i ukłonili się najniżej jak się dało.  Wszyscy mieliśmy szacunek do tej dziwnej kobiety.  Może to przez jej wiek a może przez to że była wbrew wszelkim pozorom bardzo miła. 
- Dzień dobry pani profesor!!! Krzyknęła klasa i zajęła swoje miejsca.  Nauczycielka popatrzyła na chłopaka stojącego obok niej. 
- To jest... - Nie dokończyła ponieważ nowy wpadł jej w słowo. 
- Jestem Jude Adam Kusto Sharp. - Powiedział wysokim męskim głosem.  Mimo tego głos był naprawdę przyjemny dla ucha.  Można by go było słuchać całymi godzinami.  Nauczycielka popatrzyła na niego z lekką złością ale zaraz w jej oczach pojawiła się dziwna iskra.  Coś było nie tak ja to czułem...